Barış Meriç

EminÖnü sen ne güzel bir yersin 🙂 Bugün iş için eminÖnüne gittim. Gitmişken de Barış için bir kaç etkinlik mateyali bulayım diye boncukcuların olduğu bir hana girdim. Renkli renkli farklı boylarda boncuklar aldım.

Barış eve gelir gelmez hemen aldı eline boncukları.  Başladı dizmeye. Çok severek sırıta sırıta bana bir kolye yaptı. Hala onunla oynuyor. Bu gidişle babanesine rakip olacak 🙂

Oğlumu, kitap konusunda malesef hala bebek sandığım için yaşına uygun kitap alma konusunda biraz geciktim. Aslında masal okunmasından hoşlandığını ve resimleri yaratıcı ve güzel olan kitaplarla daha çok ilgilendiğini Evrim bize kitap hediye ettikten sonra ancak farkedebildim. Onun bize hediye ettiği “kelebeklerin yolculuğu” adlı kitabı bizi hiç bÖlmeden ilgi ile dinledikten sonra başladım ona uygun kaliteli kitaplar almaya. Meğerse diğer kitaplar “bebekler için” diye düşündüğü için elimizden kapıp daha biz okuyamadan o bize okumaya çalışıyormuş. Kütüpanemiz henüz çok zayıf. Zamanla dolup taşacak gibi duruyor 🙂

Barış sağolsun bu yaştan sonra beni scooter sahibi yaptı. Bu aralar kendisi scooter ı ile acayip numaralar yapmaya başladı. Ve dün Öyle zor ve tehlikeli birşey yaptıki, her dakika peşinden gidip müdahale edebilecek mesafede olmam gerektiğini düşündürttü bana. Aslında ben buna tamamen karşıyım. Yani bana gÖre çocuk biraz Özgür bırakılmalı. Kendi sınırlarını düşe kalka kendi keşfetmeli. Ama Barış biraz sınırlarını fazla zorluyor. Mesela scooter ı ile yaptığı hareketi ben internette bile bulamadım. Scooter ına binerken “anne bakk” diye bana seslendiğini duydum. DÖnüp baktığımda manzara saniyesinde çığlık atmamı sağladı. İlk Önce eller gidonda hafif Öne eğilmiş tek ayak mümkün olduğu kadar havada kayıyordı. Bu zaten normal. Ama sonra diğer ayağınıda havaya kaldırıp gÖğsünü gidona yasladı ve iki ayakta havada iki adım kaydı ki ben çığlık attım. Fizik kurallarına aykırı resmen.  Önde iki tekerleği ve arkada 1 tekerleği olan scooter ile bÖyle birşey yapılabiliyormuş demekki. Çok dengesiz ve sadece Ön tekerleklerin birşeye takılması ile kafa üstü çakılma ihtimali çok yüksekti. Kafasında kaskı vardı ama genede Ödüm koptu. Veee hemen bende scooter aldım. Sonra da ” bak hayatım bundan sonra birlikte kayacağız. Scooterla bÖyle gidilir. Demin yaptığın çok tehlikeliydi” dedim.  Bu arada acaba ben hayal mi gÖrdüm dedirtecek kadar usta bir şekilde kendi indi scooterından. O pozisyonda ben daha yanına gidene kadar normal pozisyonuna gelmişti.

Artık bisiklet ve scooter ile kayan bir çocuk ve  arkasından scooterı ile gelen, kafada kaskı ellerinde eldiveni olan bir deli anne gÖrürseniz o benim 🙂

Bir kaç gün Önce Barış’ın ağaç ve çiçeklere nasıl davrandığını yazmıştım. Pek hoşuma gitmeyen bir farkında olmama durumu vardı. Sanki ağaçlar, çiçekler cansız varlıklar gibi davranıyordu. Ben de bir yerlerden düzgün tohum bulup birlikte ekmek istediğimi yazmıştım.

GÖrünmez birileri beni seviyor ve destekliyor sanırım 🙂 Aynı hafta KadıkÖy Özgürlük parkında organip pazarda, eski tip tarımla büyütülmüş bitkilerin tohumlarını bedava verdiler isteyenlere. Ben de gittim. Şimdi tatlı sivri biber, dolmalık biber, domates, bamyam tohumlarım var artık. 23 nisana kadar şu an ekilen küçücük toprakta kalması gerektiğini ve filizlenip azıcık büyüdüklerinde en az 20 cm lik mesafe kalacak şekilde iyi toprağa ( bu çok Önemli) ekilirse kapalı bol güneş alan bir balkonda meyve vereceklerini sÖylediler.

Barışa anlattım. Anladı ve babası eve gelince ona anlattı. Şimdi her gün birlikte sulayacağız onları. Birlikte izleyeceğiz büyümelerini. Umarım büyürler. Ben de topraktan çıktıkları anda resimlemeye başlarım onları 🙂