Barış Meriç

Tatlı oğlum,

Seni tam 38 hafta 5 gün bekledik. Bir ara “Barış çıkmayacak galiba” bile dedik 🙂 Rahat geldi orası tabi. Ama doktor amcası “e artık çıkaralım” dedi. Yoksa ben normal doğum düşünüyordum. Hafif korkmuyorda değildim ama “yurtdışında hep normal doğuruyorlar bende doğururum” diye kendimi gaza getirmiştim. Olmadı işte, sen çıkmak istemeyince, benimde plazanta da yaşlanma başlayınca doktor amcası çıkarmaya karar verdi. Bari doğum sırasında o heyecanı anında yaşayayım istedim. Spinal anestezi ile belden aşağımı uyuşturdular.  BÖylece doğum anını ve direk ilk ağlamanı gÖrebilecektim.

Doğumhaneye girene kadar çok heyecanlı değildim. Ama beni masaya koyup iğneyi yapmaya başladıklarında tir tir titriyordum. Soğuk, korku ve heyecan hepsi birbirine karışmıştı. Ben titredikçe anestezi uzmanı ve diğer doktorlar pervane oldular etrafımda saolsunlar. Bu konuda yeditepe üniversitesi hastanesi gerçekten çok iyi. İnsana gerçekten değer veriyorlar. Beni rahatlatmak için doktorum ve odadaki herkez ( kaç kişi vardı bilmiyorum ama sanki bana oda da düğün varmış gibi kalabalık geldi o an ) sorular soruyor şakalar yapıyorlardı. Elektirik süpürgesi gibi koca bir hortumla sıcak hava üslettiler vücuduma biraz titremem azaldı.

Cem bey (Cem Fıçıcıoğlu doktorumuz) “birazdan çıkaracağız oğlunu ” dediğinde heyecanım daha da arttı. ” oo şuna bak bacakları ne kadar güçlü”, “tosun bu tosun” diye gülüşmeler olduğunda benimde gÖzlerimden yaşlar damlamaya başlamıştı bile. Cem bey bana müjdeyi verdi. “oğlunu çıkardık. maşallah çok güçlü ayakları var” dedi. Tabi bizimki temizlenirken ciğerlerininde sağlam olduğunu anladık. Feryat figan bağırıyordu :). Sonra yanıma getirdiler. Yanağını yanağıma dayadılar.. sıcacıktı. Kokumu alınca sakinleşti. Öptüm kokladım oğlumu. Allah herkeze bÖyle güzel anlar bahşetsin. Çok güzel bir duygu. 3 kilo 800 gr. 53 cm doğmuştu Barış. Sonra oğlumu yukarı çıkardılar. Benim biraz daha işim vardı orada. Çok uzun geldi o zaman bana. Bir an Önce oğlumu kollarıma almak istiyordum tekrar.

Sonunda işim bitip de odama çıkarıldığımda, kapıda beni sevdiklerim karşıladı. Eşim, ailem ve dostlarım. Çok mutluydum. Oğlumu tekrar getirdiler emzirmem için. Aşkım benim hiç zorlanmadı. Direk aldı memeyi. Zaten şimdiki oburluğundan belli 🙂

Sonraki saatler sakindi. Ama anestezinin etkisi geçipde beni ayağa kaldırdıkları ilk an pek de hoş olmadı. İşte  O zaman normal doğum bundan daha acılı olamaz her halde diye düşündüm. Normal doğumda en fazla 12 saat sancı çekiyorsun. Ama sezeryanda günlerce sancım devam etti. Benim gibi aynı şekilde doğum yapan iki kişi çok rahat ayağa kalktı. Ama ben ve benim gibi metebolizması çok hızlı çalışan bir diğer arkadaşım çok zorlandık. Ama tüm sıkıntı 3 gün içinde geçti. 1 hafta sonra da iyice toparlamıştım.

Merhaba Millet 🙂

9 aylık zorlu bir yolculuktan sonra işte burdayım 🙂

Bu yolculukta bana eşlik eden başta annem Duygu Meriç’e sonra babam Yıldıray Meriç’e sonsuz teşekkürlerimi iletmeyi bir borç bilirim 🙂

Ayrıca doktorumuz Sayın Prof.Dr.Cem FIÇICIOÄžLU‘na ve Yeditepe Ãœniversitesi Hastanesi‘nde emeği geçen herkese de ayrı ayrı çok teşekkür ederim 🙂

Cem bey beni bizzat bu dünyaya getirmiş kişidir 🙂 Yoksa aslında ben yerimde rahattım, kalırdım yani 1-2 ay daha 🙂 Ne de olsa ekmek elden su gÖlden rahat içindeydim.. 

Doğumum sonrası beni gÖrmeye gelen, annemi & babamı arayarak tebrik eden, çiçek gÖnderen tüm hayranlarıma da ayrıca teşekkürlerimi iletiyorum. 

Hoş geldik efendim.. 

(Aaa kordonu kesmişler.. laynnnn…..)